Vliegvissen. Noem het woord en er verschijnen bij veel mensen, als een soort van magie, allerlei mooie afbeeldingen op hun netvlies.

Mooie lussen gekleurde lijn welke kunstig in de lucht gehouden worden. Prachtig gebonden vliegen die op rimpeloos water landen waarna een vis deze naar binnen zuigt. Vissers die heupdiep in een bergstroom staan, terwijl er een wolk van insecten uit het gebladerte van aangrenzende struiken opstijgt, of een hengel die krom buigt op een mooie beekforel. Dit zijn slechts een paar beelden die ik zie als ik het woord hoor.

Wat maakt vliegvissen anders dan het vissen met een vaste stok of werphengel en waarom spreekt het bij velen tot de verbeelding?

Hieronder hoe het bij mij begon

Het begon in 1999. Ik was kamperen in La Roche-en-Ardenne in België. De tent stond letterlijk 10 meter vanaf de oever van de Ourthe. En daar liep een vliegvisser. Ik had dit wel eens gezien maar nog nooit zo dichtbij. De rust welke deze visser uitstraalde was fenomenaal. Hij liep zeer rustig en kalm door het snel stromenende water wat net tot onder zijn knie kwam. En elke keer bracht hij met één of twee soepele zwiep bewegingen een dikke lijn in een lus en dan landde zijn vlieg prachtig mooi onder een overhangende tak in het water. Op het moment dat hij een kleine forel wist te haken was ik pas echt onder de indruk. Dat wilde ik ook! In mijn jeugd had ik altijd veel gevist maar die hobby was stevig verwaterd en het stilzitten langs de waterkant had ik jaren gelden al afgezworen. Maar nu kon ik niet meer wachten! Ik moest deze manier van vissen uitvoeren. Dus…. direct naar de plaatselijke hengelleverancier gereden en daar een vliegvishengel compleet met lijn en ratel reel gekocht, die verpakt was in een plastic blister. Er zaten zelfs 5 vliegen bij. Toen begon de pret… elke vrije minuut stond ik in het water maar het viel enorm tegen. Jezelf staande houden in een rivier was al een kunst op zich. Na 3 dagen kunst en vliegwerk had ik veel spierpijn, was ik dodelijk vermoeid en had ik nog 1 vlieg over…. Maar ik wist niet van ophouden en elke keer als ik weer richting de rivier liep zei ik tegen mijn vriendin dat ze de pan alvast klaar kon zetten want nu zou het toch niet meer mis gaan! En verduld! Ik ving een forel. Hoe ik dat deed? Simpel, in die tijd rookte ik nog, en nadat ik weer een tijdje had staan zwiepen, liet ik de lijn maar even voor wat het was. Ik ging eerst een sigaretje rollen met de bedoeling om hiervan lekker te genieten. en nadat ik deze opgerookt had dan zou ik nog wel even een forel…… Dus de hengel tussen de knieën geklemd, het shaggie gedraaid, de brand erin en het rookfeestje kon beginnen!

De lijn dreef inmiddels in de stroom en de vlieg aan het eind draaide waarschijnlijk enorm uitdagend voor een passerende forel want opeens voelde ik een ruk aan mijn knieën… Er zat een forel aan de kunstvlieg! In een reflex greep ik de hengel en mijn shaggie en shagbuidel belanden in de Ourthe, maar ik voelde alleen de forel aan de soepel buigende vlieghengel! Dit was pas genieten! Vanaf dat moment was ik verkocht en vis ik weer met regelmaat en alleen met de vlieghengel.

In het begin wou ik gewoon een vis vangen. Dat was moeilijk, want het werpen had ik niet onder controle. Maar al doende leert men en het ging elke keer beter. Ik verjaagde steeds minder vis met mijn lawaai en gekletter op het water en ik begon af en toe te vangen. Tijdens deze leerperiode ben ik gaan vliegbinden. Dat was een financiële keuze. Vliegen waren in aanschaf duur in en een struik, boom, of hoog gras achter je, eet met gemak een vliegje of 3 op één avond… En nadat ik les had genomen bij een vliegvisclub kon ik zelfs al een beetje bepalen waar ik de vlieg wou presenteren.

Door de jaren heen ging het vangen steeds beter en ik heb dat op mooie locaties gedaan. Ondermeer in Noorwegen, Zweden, Ierland en Alaska heb ik vissen aan de schubben gezeten. In 2008 las ik een artikel over splitcane hengels en ik kon mij herinneren dat mijn vader vroeger zo’n (werp)hengel bezat. Ik heb mij vanaf dat moment verdiept in het maken van zo’n hengel met als resultaat dat ik in 2009 al het gereedschap en een partij bamboe bij elkaar verzameld heb.

De volgende fase was aangebroken! Ik zou mijzelf leren om een splitcane hengel te maken. Leren vliegvissen was lastig, een hengel bouwen van een bamboestok was van andere categorie. Als je tijdens het vliegvissen een fout maakt dan verlies je een vlieg of de lijn klettert op het water. Indien je bij het bouwen van een hengel een foutje maakt dan heb je een grote pleister nodig want gespleten bamboe is vlijmscherp. Of je mag opnieuw beginnen met het schaven van een andere strip, want teveel geschaafd bamboe laat zich niet terug plaatsen. Gaat het lakken niet naar wens? Dan kun je alle ogen en wikkelingen maar beter weer verwijderen en de hengel ontdoen van de lak. De eerste hengel heeft mij meer dan 6 maanden aan vrije tijd gekost. Inmiddels heb ik meer dan 15 hengels mogen maken waarna ik in 2015 heb besloten om het iets rustiger aan te doen met het bouwen. “Later als ik groot ben” zal ik wellicht weer opdrachten aannemen. Voorlopig bouw ik alleen een hengel als ik zelf het gevoel heb dat ik er voldoende tijd voor kan vrijmaken.

Inmiddels zit ik in de vliegvisfase dat ik vooral van de ambiance geniet. Daarnaast heb ik het geluk dat ik met mijn eigen handgemaakte splitcane, aan mijn eigen getwijnde leader en zelf gebonden vlieg soms hele mooie vissen vang. En dat is een prachtige ervaring! Ik ga nog steeds minstens 1 keer per jaar met een vriend naar een klein riviertje in Duitsland en ik geniet elk jaar weer van de goede momenten. Na een dag buiten spelen, met soms leuke vangsten, is het heerlijk om met een goed glas bier en een lekkere steak de dag af te sluiten.

In 2011 ben ik begonnen met het maken van leaders, dit heb ik in de loop der jaren verfijnd. Inmiddels reken ik een fiks aantal vliegvissers tot mijn klantenkring en ik heb tot nu toe alleen maar goede recensies gehad. Ik kan met trots zeggen dat mijn leaders echt bijdragen tot meer visplezier.

Gouden Ruiser